Kunstenorganisaties zetten in op ondernemerschap. Ze gaan actief op zoek naar aanvullende financiering en bouwen steeds meer inzicht op in de mogelijkheden van fiscale stimuli zoals taxshelter en fiscaal aftrekbare giften. Maar naast mogelijkheden stuiten ze ook op moeilijkheden. De toegankelijkheid en efficiëntie van fiscale stimuli laten te wensen over. Voor sommige disciplines en deelsectoren, zoals voor het sociaal-artistiek werk of educatie, zijn er geen passende fiscale instrumenten aanwezig. Sommigen zijn de jure of de facto uitgesloten, zoals jazz voor de taxshelter. En wie wel in aanmerking komt voor fiscale stimuli, krijgt te maken met slopend trage procedures, planlast, bevoegdheidskwesties, steeds wijzigende kaders en te veel rechtsonzekerheid. Een integraal en systematisch beleid via fiscale stimuli voor de kunsten, over de disciplines en beleidsniveaus heen is broodnodig. Daarbij blijft het vertrouwen van de overheid in de potentie van de sector de basis: volwaardige subsidiëring is een hefboom voor organisaties om überhaupt werk te maken van aanvullende financiering. En het is een basisvoorwaarde om investeringsbereidheid te creëren bij privéspelers.